ADEGAN
1
Setting : Kahyangan
Sinopsis : para Widadari lagi padha lelangen,
ngudarasa anggone pengin lelumban ing sendhang widadari.
(
para hapsari lagi padha dolanan, sabanjure padha rerasan ing taman kahyangan)
(
Dewi Kembarmayang dolanan dakon karo Dewi Surendra)
( Banjur Dewi
Gagarmayang teka gawa dolanan monopoli)
Dewi
Gagarmayang : Kangmbok-kangmbok..iki
lhoo..dolanan ki kaya mangkene iki, dolanan kok kaya mangkana, wis ketinggalan
jaman.
Dewi
Kembarmayang lan Dewi Surendra sesarengan “dolanan apa tha yayi?”
Dewi
Gagarmayang : Iki
jenenge..Monopoli..dolanan kang asale saka njaba kahyangan, alias luar negeri
( Dewi
Kembarmayang, Dewi Surendra, Dewi Gagarmayang padha miwiti dolanan monopoli)
( Dewi Permoni
teka anggawa tablet)
Dewi
Permoni : Heleh..paling
kaya mangkana kuwi kok wis wani ngomong dolanan modern, iki
lhoo..sawangen..dolanan kang modern, ora ketinggalan jaman kuwi iki..tablet..
Dewi
Kembarmayang : Waah..kok
apik temen kaya mangkana kangmbok..bisa ditunyul-tunyul kaya mangkana
Dewi
Permoni : Ya
iya tha..
Dewi
Gagarmayang : Kene
aku ngampil..
Dewi
Permoni : Aja..aja..
(
Dewi Permoni lan Dewi Gagarmayang rebutan tablet)
(
Dewi Nawangsari teka)
Dewi
Nawangsari : Adhi-adhiku..ngene
ayo padha ngumpul
Adhi-adhiku
kabeh, kepriye anggonmu nyambut gawe sedina iki?
Dewi
Kembarmayang : Kangmbok Dewi
Nawangsari, aku lan adhi Nawangwulan antuk jejibahan ngreksa kaendahane taman
kahyangan iki. Bisa kangmbok pirsani piyambak…Taman katon endah, asri,
tetanduran awoh kanthi subur…lan kembang-kembang wus wancine mekar.
Dewi
Nawangwulan : Iya
kangmbok. Apa sing diaturake kangmbok Dewi Kembarmayang iku bener. Taman
kahyangan iki katon asri, apa maneh saiki wis diwangun luwih jangkep…dadi yen
para dewa lan dewi kepengin mirsani papan kang endah ya ning taman kahyangan
iki kangmbok.
Dewi
Nawangsari : Apik..
ora nguciwani anggonmu sakloron nyambut gawe…banjur kepriye sliramu adhi
Permoni lan Surendra?
Dewi
Permoni : Aku
lan adhi Surendra antuk jejibahan andum udan, kangmbok…udan ing mayapada wis
tinata kanthi adil kangmbok…
Dewi
Surendra : Kangmbok,
udan kang temata gawe para tani ing mayapada katon bungah. Pari kang tinandur
katon ijo royo, akeh who-wohan lan wit-wit ing donya bisa tuwuh kanthi apik,
ndadekake ngarcapada saya endah kangmbok…
Dewi
Nawangsari : Ayu tenan
adhi-adhiku..ora nguciwani anggonmu padha nyambut gawe…banjur kepriye sliramu
yayi Dewi Gagarmayang?
Dewi
Gagarmayang : Kaya dene
kangmbok-kangmbok liyane, aku kajibah mandhegani pambeksani ing kahyangan
supaya bisa gegladhen kanthi becik, kangmbok. Asile uga ora nguciwani, pranyata
mau wis padha nari, ya apik-apik kabeh…
Dewi
Nawangsari : Hmmm
( sinambi manthuk)..la banjur si sabukjanur ana ngendi?
Dewi
Permoni : Halah
kangmbok..bisaa ta si Sabukjanur mesthi ya dolan..gaweyane rak ya mung dolan
thok..
Dewi
Nawangwulan : Hus,
yayi Permoni..aja ngono..sapa ngerti..yayi Sabukjanur lagi mertinjo kahanane
kahyangan kene…
Dewi
Nawangsari : Uwis..uwis..Permoni
ora kena ngomong kaya ngono. Sabukjanur iku isih cilik, dadi ya lumrah yen
durung bisa nyambut gawe sing tenanan.
(ora
let suwe, Dewi Sabukjanur teka kanthi nangis)
Dewi
Nawangsari : Yayi
Sabukjanur, ngapa kok nangis?
Dewi
Sabukjanur : Aku bar
didukani kanjeng rama kangmbok…
Dewi
Permoni :La, kowe
mesthi kakehan dolan ta? Mula didukani kanjeng rama? Ya ta?
Dewi
Nawangwulan : Aja ngono ta
yayi Permoni..wis..wis..yayi Sabukjanur ngapa kok didukani rama?
Dewi
Sabukjanur : Ngene lo
kangmbok, aku rak didhawuhi rama nyepakake kitab-kitab sing bakal diasta rama.
La aku malah asyik dolanan karo kanca-kanca widadari liyane banjur lali mbakyu.
Aku didukani rama lan diukum kudu nunggoni sasana pustaka lan nyalin kitab sing
wis meh rusak-rusak kae lo kangmbok.
Dewi
Permoni : Sokur, mula
aja kakeyan dolan wae..
Dewi
Gagarmayang : Wis ta
Permoni, aja dipoyoki terus, mesakake. Yayi Sabukjanur aja nangis wae ya
yayi…kangmbok Nawangsari…
Dewi
Nawangsari : Ana apa yayi
Gagarmayang?
Dewi
Gagarmayang : Kepriye
awake dhewe kabeh padha dolan plesiran…idhep-idhep kanggo nglipur yayi
Sabukjanur?
Dewi
Nawangsari : Plesir menyang
ngedi?
Dewi
Surendra : Ing
Mayapada ana papan endah awujud sendhang kang banyune kondhang bening, jenenge
sendhang widadari..kepriye yen padha dolanan banyu mrana?
Dewi
Kembarmayang : Sarujuk aku,
awake dhewe rak krasa lungkrah…supaya bali seger maneh, bisa padha adus ing
sendhang kono…piye mbakyu Nawangsari?
Dewi
Nawangsari : Ya wis,
ning ora kena kesuwen merga wis sore iki…ayo budhal, aja kesuwen…
Adegan II
Setting : Alas
Sinopsis : Jaka Tarub lagi mburu
kidang.
Jaka
Tarub : Nembang
Jaka
Tarub : Duh Gusti wis
awan kaya ngene kok ora ana sijia kewan sing liwat, arep mangan apa mengko
bengi iki Gusti. Iki mengko yen tekan
ngomah ora nggawa buron isa diamuk simbok iki . . .wah piye iki?
(sinambi kipas-kipasan karo godhong )
Jaka Tarub :Aha,
apa aku golek godhong-godgongan wae supaya bisa dijangan simbok??
(Ujug-ujug ana kidang metu saka wit-witan)
Kidang : hahaha kowe goleki aku yaa??(mengejek) . . .mesakke nemen tha kowe awak
gering cilik cungkring, golek mangan
wae kangelan.
Jaka
Tarub : Eh
eh eh, kidang kurang ajar !wani-wanine ngenyek aku
kowe. Tak tombak ndasmu modar kowe.
Kidang : Tombako nek bisa kene
kene kene ora wedi aku. Weeeekk weekkk....
Jaka
Tarub : Ahh!
sida tak tombak tenan kowe dang !! (ngangkat tombake)
(Kidang lan Jaka Tarub oyak-oyakan)
Kidang : Koseek
koseeekkk.... kowe arep nombak aku??
Jaka
Tarub : Yo
iyo arep tak gawe sate mengko bengi..
Kidang : Arep
kok sate? Delengen iki aku durung mangan, dagingku isih sithik mengko mbok
pangan ora enak..
Jaka
Tarub : Njur piye?
Kidang : Kowe
ngentenana ning kene, aku tak mangan dhisik supaya dagingku akeh dadi kepenak
yen mbok sate mengko bengi. Mengko yen aku wis wareg aku tombako maneh.
Jaka
Tarub : Berarti mengko
kowe mrene meneh dang?
Kidang : Ya mesthi tha. Wis ya
tak mangan dhisik. Tha tha tha . . . . .
(Jaka Tarub lungguh maneh ngenteni kidang
sing lagi mangan)
Jaka Tarub :
Sek..sek.. yen takpikir-pikir apa ana kewan gelem digawe sate?? Iki aku sing
bodho apa kidange sing pinter yaa?? Duh gagal maning gagal maning.
Nyi Randha Jaka :
Apane le sing gagal maning?? piye le wis oleh buron?
Jaka Tarub :
Ajek mbok durung oleh kewan siji-sijia.
Nyi Randha Jaka :
Yawes dirampungake sek anggonmu mburu, yen wis sore enggal muleh wae ya Le..
mbok tak ngenteni ana ngomah karo masak segane.
Jaka Tarub :
Oh ya mbok, ati-ati ya mbok..
(Nyi Randha Jaka metu saka Panggung)
Jaka
Tarub : Iki
wis suwene kaya ngene kok kidang mau ora mbalik-mbalik maneh yaa, aja-aja aku
diapusi ki. Pancen akune sing bodho apa kidange sing pinter yaa?? kurang
ajar. (Jaka Tarub lunga goleki kidang)
(Lampu mati, ganti setting)
ADEGAN III
Setting : Sendhang Widadari
Sinopsis : Jaka Tarub kesasar banjur leren,
keprungu swara wong wadon padha gojeg
banjur diparani jebul widadari.
Jaka
Tarub : Wadhuh, wis saya
sore, kidange ora kecekel… malah ya kesasar tekan kene iki? Iki mengko yen
tekan ngomah ora nggawa kidang,wis diamuk simbok iki…wah piye ya?
( Jaka Tarub
leren, ora let suwe keprungu swara kaya wong wadon padha gojegan)
Jaka
Tarub : Loh…swara apa
kae…kok cekikikan kaya wong lagi gojegan? Wah la kok kaya swara wong wadon?
Hmmm…cedhak kene
ki ana sendhang, apa ana wong wadon lagi adhus ing kono? Ora mungkin, papan
kene ki adoh saka desa, ora mungkin ana wong wadon wani adus ning kene
dhewekan? Wah aja-aja memedi ki? Coba tak entenane, menungsane apa dudu??
(ora
let suwe ketekan para widadari adus)
Dewi
Nawangsari : Para adhi-adhiku kabeh,
aja kesuwen anggone padha lelipur ati ing sendhang kene. Iki wis wanci surup,
ora watara suwe meh surup ya…
Para
Widadari : Iya
kangmbok..ayo..
(Para
widadari lukar busana, banjur padha nylempung sendhang sinambi nembang lelagon Serayu)
Adhuh segere
banyune ing sendhang
Ilang
kesele, awakku ra mriyang
Banyune
bening nggo nyeyeger ati
Uger ra lali
mring wajib kang mesthi
(
Nalika para widadari lagi seneng-seneng, Jaka Tarub njupuk salah sijine
slendhang kang werna kuning)
Dewi
Nawangsari : Adhi-adhiku kabeh, ayo
padha mentas anggone padha adus. Iki wis wancine surup. Sedhela maneh srengenge
wis angslup..ayo..ayo..
Dewi
Permoni : Sekedhap
kangmbok…iki isih gayeng anggone padha
kungkum kok kangmbok…
Dewi
Kembarmayang : Yayi Permoni, bener
ngendikane kangmbok Nawangsari. Iki wis surup, srengenge wis meh angslup…si
adhi gelem yen ditinggal ning kene dhewekan?
Dewi
Permoni : Ahhhh..kangmbok ki
lho..ya emoh aku..ya wis ayo..
(Para
widadari sami rasuk busana malih, dumadakan…)
Dewi
Nawangwulan :
Kangmbok..kangmbok..slendhangku ora ana kangmbok
Dewi
Nawangsari : Lo..kepriye yayi? La
mau disampirke ngendi?
Dewi
Nawangwulan : Mau ya tak sampirke oyot
wit iki kok kangmbok..la saiki kok ora ana? Piye iki kangmbok?
Dewi
Sabukjanur : Ya wis kangmbok…ayo padha ngrewangi
kangmbok Nawangwulan nggoleki slendhange?
Dewi
Gagarmayang : Iya..ayo..
Dewi
Surendra : Yayi Permoni, kok
ora melu ngrewangi nggoleki ta?
Dewi
Permoni : Ah, wegah aku, mau
jare kon cepet-cepet mentas merga wis surup. E, wis arep mulih malah dha geger
nggoleki slendhange mbakyu Nawangwulan, ngerti ngono, aku rak ya bisa ciblon
luwih suwi.
Dewi
Nawangsari : Sliramu ki kepriye ta
yayi? Ana sedulur lagi nandhang kasusahan kok malah sliramu ora gelem mbiyantu
ki kepriye ta? Apa kowe tega yen yayi Nawangwulan ditinggal ning alas iki
dhewekan?
Dewi
Permoni : La nek pancene kudu
ngono, ya ben wae ta kangmbok?
Ayo enggal
mulih, saya peteng iki?
Dewi
Kembarmayang : Yayi Permoni, , la kok tega
temen sliramu ngomong kaya ngono?
Dewi
Nawangwulan :Kangmbok Nawangsari, pancen
leres menawi adhi Permoni matur ingkang kados mekaten. Srengenge sampun
wancinipun angslup…mangga kula aturi kangmbok sakadang kondur wonten ing kahyangan…kula
boten napa-napa dipuntilar wonten ngriki…
Dewi
Nawangsari : Yayi, Nawangwulan…la
sliramu kok malah matur kaya ngono ta? Nganggo basa barang karo aku? Aja ngono
ta yayi?
Dewi
Gagarmayang : Iya Kangmbok Nawangwulan,
aku ora tega yen nganti ninggal kangmbok ning kene dhewekan, kangmbok?
Dewi
Permoni : Uwis ta..mbok aja
dha saya nglangut ngono kuwi? La kangmbok Nawangwulan wae wis iklas yen
ditinggal dhewekan kok? Ayo ta kangmbok Nawangsari..wis saya peteng iki?
Dewi
Surendra : Kangmbok, kita
pancen boten tega nilar kangmbok Nawangwulan. Nanging menawi wayah dalu kok
kita boten wonten kahyangan, mesthi bakal dipundukani kanjeng rama lo
kangmbok…perkawis kangmbok Nawangwulan rak saged dipuntuweni sanes wekdal ta
kangmbok?
Dewi
Nawangwulan : Leres kangmbok, leres
aturipun yayi Surendra..mangke kanjeng rama duka..
Dewi
Nawangsari : Senadyan abot rasaning
atiku. Ya, ayo enggal bali menyang kahyangan..yayi Nawangwulan prayoga
ngati-ati yayi…
Para
Widadari : Ngati-ngati
ya kangmbok
Dewi
Permoni : Sing ngati-ati ya
kangmbok..awas lho ana pak Cip..
(
Para widadari ilang saka pandulu..)
Dewi
Nawangwulan : Dhuh gusti…kok ya saya
peteng? Gek ning kene ora ana sapa-sapa? Anane mung swara gemricike banyu
sendhang..aku kudu piye? Aku galauuuu..hiks..hiks..
( Meneng )
Adhuh Gusti mugi welas mring mami
Kang
karanta-ranta
Tinilar tan
bisa bali
Adhuh
kangmbok adhuh rama
Kok malah
saya nglangut ta ya? Apa ya ora ana titah sing ana ing kene? Mbok ya tulungana
aku?
Wah..ana
kodhok..menawa tak aras, apa ya bakal manglih dadi pangeran kang bagus rupane,
kang mengko bisa nulungi aku?
Prasetyaku sapa kang arsa nulungi
Datan
kasamaran
Yen priya
sun suwitani
Lamun wadon
dadya kadang
Sapa ya sing
gelem nulungi aku?
Jaka
Tarub : Yayi welasa rakanta
Ywa sira
dedawa kingkin
Dewi
Nawangwulan : Aksamanta dhuh kakangmas
Dhasar wus
dadi punagi
Sinten arsa
nulungi
Samaran arsa
tumungkul
Jaka
Tarub : Banget panrimaningwang
Prasetyamu
tekeng batin
Dhasar sira
panyata wanita tama
Mengko
dhisik ta yayi, sapeyan niku sinten? Kok wanci dalu taksih ing sendhang ngriki?
Dewi
Nawangwulan : Tepangaken
nggih kakang, nama kula Wulan, kula kesasar kok kakang…La ndika niku sinten kok
yahmenten taksih ten ngalas?
Jaka
Tarub : Ditepungake ya, jenengku Jaka Tarub,
omahku pancen cedhak saka kene lan aku
mau mentas wae ngoyak kidang dadi yahmene isih ana ngalas kene.
Dewi
Nawangwulan : O.
mekaten ta..
Jaka
Tarub : La pancen ngono
kok yayi…yen aku ora kliru angrungokake…sliramu katon susah…ana apa diajeng
Wulan?
Dewi
Nawangwulan : Sapa sing ora susah ta
kakang? Aku mau mrene sarombongan klawan
sedulur-sedulurku, sasuwene gayeng anggone padha nyawang sendhang, tanpa
sengaja aku misah dalan klawan kadang-kadangku merga nyawang kidang kang endah
wewujudane…
Jaka
Tarub : Banjur?
Dewi
Nawangwulan : Nyawang kahanan kang kaya
mangkono, aku bingung kudu nggoleki ning ngendi? Wektu saya sore, srengenge
saya suwe saya angslup..kahanan dadi peteng dhedhet. Bejane isih ana sunare
rembulan kang dadi cecolok…sapa sing bakal nulungi aku kakang? Ing kene aku ora
duwe sanak sedulur..bebasan kudu sambat, nyambata marang sapa?
Jaka
Tarub : Aku bisa
ngrasakake sepira gempale sliramu, yayi Wulan. Nanging ilangana rasa
was sumelangmu, amarga wis ana aku ning kene..dadi ora perlu susah…
Dewi
Nawangwulan : Kepriye
ta kakang, kok ngucap kaya ngono? Apa kakang Tarub iki bakal ngancani aku ning
kene? La kakang Tarub ora meh bali? Wis wengi lo kakang? Mengko yen digoleki
anak lan bojomu lo kakang?
Jaka
Tarub : Hmmm..
yayi..yayi..apa aku wis katon tuwa apa piye ta? Nganti tuwa ngene iki, aku iki
durung mengku garwa apa maneh putra. Bebasan
wanita sing dadi kembang impen wae durung ana kok yayi..
Dewi
Nawangwulan : Ah…apa iya kakang..goroh
mesthi?
Jaka
Tarub : Sasuwene uripku
aku tansah diwulang bab agama lan tata karma kang becik, mula sasuwene iki aku ora tau ngapasi yayi? Apa maneh kok
ngapusi? Ngucap kang ora prayoga marang liyan wae aku durung tau? Mula…sineksen
jagad saisine, tulus lair tekaning batin anggonku bakal nulungi sliramu yayi..
Dewi
Nawangwulan : Matur nuwun ya kakang Jaka
Tarub, yen pancen ngono lega atiku..
Jaka
Tarub : Wis, ora becik
yen kesuwen ana ing alas iki, ayo takdherekake mulih ing omahku, daktepungake
marang simbokku ya yayi Wulan…
Dewi
Nawangwulan : Wiwit wengi iki aku
mrasahake jiwa lan ragaku marang sliramu kok kakang..
Jaka
Tarub : Wis..aku enggal
budhal…
Adegan
IV
Setting : Pasar
Sinopsis : Nyi Mak Randha Tarub
belanja ing pasar.
Adegan
V
Setting : Rumah Nyi Randha Tarub
Sinopsis : Jaka Tarub wis dhaup
klawan Nawangwulan lan wus duwe momongan, Nawagsih.
Jaka
Tarub : Diajeng wulan,
ra krasa wis punjul saka setahun anggoku bebojoan lan sliramu . . .
Nawangwulan : Iya
kakang Jaka ..sasuwene kakang bebojoan karo aku ki bungah ta kakag?
Jaka
Tarub : La
kok ora seneng ki kepiye ta? Aku wong saka pedesan, isa duwe sisihan kang ayune
tanpa tandhing ing jagad bebasane kok ora seneng? Lan maneh, anggonku bebojoan
wis nganti anak-anak si Nawangsih, ya mesth senengku tanpa upama ta yayi Wulan.
Nawangwulan : Iya
kakang, maturnuwun yen pancen ngono . . . aku uga seneng bebojoan karo sapeyan
kakang. Kakang iki wis awan lho kakang… apa sampeyan ora meh ning sawah?
Jaka
Tarub : Wah iya, ketrem anggonku lelangen karo
sliramu lan si Nawangsih iki, ngaojoan kuwi kudhu tresna asih,nti lali aku…wis
wancine mangkat nyambut gawe…
Nawangwulan : Iya kakang, aku uga bakal
enggal-enggal tumuju ing sendhang seperlu umbah-umbah…
Jaka
Tarub : Lo..lo..lo..
kosik ta? Yen aku menyang swah lan kowe umbah-umbah ing sendhang, banjur sapa
sing bakal momomng Nawangsih?
Nawangwulan : Ya bakal tak gawa menyang
sendhang ta kakang? Mesakna yen tak
tinggal ing kene dhewekan.
Jaka
Tarub : Aja..aja
Wulan..Nawangsih kuwi raak isih bayi? La Yen mbok gawa ning sendhang, nek
nganti teles banjur lara rak ya kapiran ta iki mengko? Apa olehmu umbah-umbah
mengko wae?
Nawangwulan : Ora bisa kakang, iki wis awan kok
kakang..yen nganti tak endhe-endhe malah selak kesusul pagaweyan liyane …
Jaka
Tarub : Aja..pokoke
aja…meske ta si Nawamgsih..
Nyi
Randha Tarub : He..he..he.. iki ana
apa ta? Tak rungok-rungoke kok dha geger?bebojoan kuwi kudhu tresna asih,aja
padha regejegan… wong wis padha duwe anak kok ya… ana apa ta ki mau?
Jaka
Tarub : Ngene
lo mbok…. Aku wis ora mangkat ana sawah… la si wulan rak ya arep-umbah-umbah
ning sendhang…
Nyi
Randha Tarub : La
banjur sing gawe geger iki apa?
Jaka
Tarub : La
si wulan ki arep ngajak si Nawangsih…. Rak ya mesakake ta mbok?
Nawangwulan : La
mboten wonten ingkang momong kok simbok?
Nyi
Randha tarub : O,
ngana ta? Lawong ya mbahe isih seger meger-meger ngene lo ya…. Mengko tak
momongane si Nawangsih… wis aja padha sumelang ya…
Jaka
Tarub : Yo
mbok… yen pancen ngono… matur nuwun ya mbok?
Nyi
Randha Tarub : Iya…
wis kana ndang budhal selak awan….
Nawangwulan : Maturnuwun
nggih mbok? Ayo kakang ndang budhal….
Nyi
Randha Tarub :Adhuh
putuku sing ayu-ayu dhewe… sing deblong-deblong dhewe… sing deblong-deblong
dhewe… ayo ya cah ayu… melu simbah ya…
Adegan
VI
Setting :Rumah Nyi Randha Tarub
Sinopsis :Nawangwulan lagi adang, banjur Jaka Tarub Teka… padha masa… lan
Nawang wulan ngerti yen Jaka Tarub sing nyinggahake slendhange.
Nawangwulan :Adhuh
anakku sing ayu,tak kekudaang mbesuk gedhe dadi wanita kang utama…. Bisa bekti
marang garwa sokur bage bisa dadi wanita
kang migunani mring bangsa lan budaya ya ndhuk….
Jaka
Tarub :Yayi wulan….
Nawagwulan :O…
kakang Jaka
Tarub.. wis bali ta kakang… ngggawa apa
kuwi?
Jaka
Tarub :Iya,
la ya wis meh sowe ngene lan aku ya wis kangen marang si Nawangsih… iki tak bedholake
pohong saka sawah…..
Nawangwulan :Iya
kakang… tiwas kebenaran… aku tak asah-asah sedhela ya kakang… tulung Nawangsih
dimong ya kakang….
Jaka
Tarub :O iya..yen
ngono enggala isah-isah… si Nawangsih takmonge…
Nawangwulan :Nanging
kakang,aku meling mara sampeyan ya kakang. Sasuwe tak tinggal isah-isah, aja
pisan-pisan kakang Jaka tarub mbukak anggonku adang iki ya kakang?
Jaka
tarub :Dadi,aku
ora kena mbukak padangan iki?
Nawangwulan :Iya
kakang,aja nganti mbok lalekake ya?
Jaka
tarub :Ya
kabeh piwelingmu tak setitikna yayi wulan….
Nawangwulan :Ya wis
kakang tak tinggal ya….
(Nawagwulan
isah-isah,Jaka Tarub momong Nawangsih)
Jaka
tarub :Eling
marang piwelinge si wulan,aku kok dadi kepengen weruh apa jane wewadi sing ana
sajrone padangan iki
(Jaka Tarub
banjur bukak dandang)
Loh… jebul
saben dina si Wulan kae yen adang mung saka beras sagenggem iki?mulane wis
pirang-pirang sasi beras sing ana grobog kok ora kalong malah kepara ajeg
terus….
Nawangwuan :Kakang…kakang…
Jaka
tarub :Iya,wulan
wis rampung anggonmu isah-isah?
Nawangwulan :Uwis
kakang?kepriye sing nawangsih rak ora rewel ta?
Jaka
Tarub :Ora
kok yayi, wiwit mau si Nawangsih meneng wae…sajak katrem anggone turu.
Nawangwulan : Oh yawis … aku tak niliki nggonku
adang ya kakang.. (kaget ) Lo…
Kakang … kakang
Jaka Tarub aku mau weling apa kakang? Kowe cidra marang janjimu kakang
Jaka
Tarub :Wulan, Wulan, aku
njaluk ngapura aku bakal walak yen aku mau kepeksa mbukak dandang kuwi merga
kadereng rasa pengen ngerti isine dandang mau…Aku prasetya ora bakal nyidrani
ora baal nyidrani janjiku maneh marang sliramu Wulan, aku njaluk ngapura ya
Wulan?
Nawangwulan : Kakakng jaka Tarub, uwis
kakang…digetunana kabeh wis kelakon. Aku mun mesakake Nawangsih yen nganti ora
bisa mangan mula kakang takjaluk njukukna lumpang sing ana ing kidul omah ya
kakang…
Jaka
Tarub :Kowe mbutuhake
lumpang?
Nwangwulan : Iya kakang, kanggo nyukupi
kebutuhane awake dhewe aku kudu gelem rekasa kakang.
Jaka
Tarub : Ya kanggo nebus
kaluputanku marang sliramu, apa penjalukmu bakal tak sembadani.
Adegan
VII
Latar : Rumah Nyi Randha
Sinopsis : Nawangwulan lagi napeni
beras, njupuk beras ing grobog, banjur Nawangwulan nemokake selendange.
Nawangwulan :Lo..jebul kakang Jaka tarub kang
nduwe pakarti kaya mangkene..babar pisan aku ora ngira….
Jaka
Tarub :Lo..piye ta iki
si Wulan iki menyang ngendi kok si Nawangsih ditinggal dhewe .. b ejane rak ora
tiba.. jan sembrana tenan iki..mbok..simbok?
Nyi
Randha Tarub : Ana apa ta le kok
bengok-bengok?
Jaka
Tarub : La si Wulan ning
ndi kok Nawangsih ditinggal ning kene dhewekan ?
Nyi
Randha Tarub : La aku yo rak ngerti
wong simbok kawet mau ana mburi.
Nawangwulan : Kakang Jaka Tarub…
Jaka
Tarub : Wulan.. ko..kowe
kok nganggo sandhangan kaya ngono wulan?
Nawangwulan : Mangertia kakang satemene aku iki
widodari saka kahyangan. Biyen anane aku ana sendhang kae satemene merga aku
ora bisa bali menyang kahyangan. Aku ora bisa bali ing kahyangan merga
selendang kawidadarenku ora ana nalika adus ing sendhang. Banjur nalika aku
njupuk pari ing grobog mau aku nemu selendhangku..Kakang Jaka Tarub aku ora
ngira babar blas, yen sampeyan tega marang aku merga wis ndelikake selendhangku
kakang… sampeyan wis ngapusi aku kakang..Mula saka iku kakang aku wektu iki
bakal mulih ing kahyangan kakang? (Nawangwulan
kuciwa)
Jaka
Tarub : Wulan, sing
gedhe pangapuramu marang aku Wulan, aku pancen luput. Nanging, aja ninggalake
aku Wulan, melasa marang aku umpama ora, melasa marang Nawangsih. Dheweke isih
cilik lan mbutuhake panggulawentahmu.
Nawangwulan : Kakang. Ora bisa…aku kudu bali
ing kahyangan merga aku uga duwe jejibahan kakang, dadi aku ora bisa yen kudu
ning kene terus.
Nyi
Randha Tarub : Nduk, apa ya kowe tega
marang anakmu iki ndhuk?
Nawangwulan : Simbok, kula titip Nawangsih
nggih mbok.
Kakang Jaka
Tarub, aku weling marang sampeyan kakang, mbesuk yen Nawangsih wis diwasa lan
wis meh diwengku marang sawijining pria. Aku weling, malem tumapaking
temantenan aku kepengen ndandani anakku supaya katon ayu…mula sampeyan kudu
ngundang marang aku…carane gawea anjang-anjang lan sangisore abongake beras
ketan ireng ing kana aku bakal teka… wanci kuwi kang diarani malem
midodareni..Wis kakang aku njaluk pamit…
Jaka
Tarub : Wulan….aja
wulan…wulannnnnnnnnn……
(Rampung)
0 komentar:
Posting Komentar