Naskah Drama Anjang-Anjang

Anjang-anjang

Scene 1

Ing wayah sore, ana bocah cilik mandengi bapak-bapak lagi njupukki sampah. Sing katon amung wayangan bocah cilik.

Backsound geguritan :

Cah…..

Sanggane wong urip iku ora padha

Abot enthenge beda-beda

Gumantung ana ing rasa

Rasa saka ngarsane Gusti…

Yen isa njamak kanthi setiti

Dalane dadi padhang

jangkahe dadi rikat

lan sanggane dadi entheng…

Yen nuruti landhepe ilat

Aku iki diarani wong mlarat

Ning…. apa iki sing diarani kodrat?

Apa ala yen aku tiru-tiru pitik

Sing golek pangan saka tumpukan larahan?

Cah…

Kabeh wis dadi mantepe atiku

Suket ron dadi pengayom

sato kewan dadi kekancan

Watu lemah dadi berkah…

Gusti….

Ana ing ngarsamu aku pasrah

Masrahake garise uripku

Scene 2

Setting             : Siyang, Cakruk

Tokoh              : Dipa, Putra, Leni, Alvin, Adi

Ing cangkruk ana Leni lan Alvin lagi padha jagongan.

Leni                 : “ kanggo tugas sesok arep nggawa apa Vin?”

Alvin               : “ tugas saka ibu guru sing  kon nyeritake babagan pagaweyane bapake dhewe-dhewe kae?”

Leni                 : “iya Vin, sekaliyan nggawa piranti sing biyasane di asta bapake dhewe, piye awakmu arep nggawa apa?”

Alvin               :”Aku gawa apa ya?”

Leni                 : “Eh eh Vin, la Dipa sing anakke pemulung kae arep nggawa apa ya? Mosok meh nggawa sampah?”

Alvin               : “Hiiiii nggilani ! Njinjiki.” (nutup irunge)

Leni                 : “Yawis ayo marani Adi”

Leni lan Devi mudun saka cakruk marani Adi ing ngarepan cakruk.

Alvin               : “Adi ning endi ya kok ora teka-teka?” (ingak-inguk)

Leni                 : “La kae Adi teka.” (nuding tangane)

Adi nyauri saka adohan, diboncengake mbakyune.

Adi                  : “Hey” (ngadek saka Jok motor)

Adi mudun saka motor lan salim marang mbakyune,

Mbakyune Adi            : “Ati-ati ya.”

Adi                  : “Inggih.”

Leni                 : “Kok suwimen to ora teka-teka?”

Adi                  : “Iya iya mengko dhisik.”

Leni                 : “Ayo omong-omongan ning gerdu.”

Bocah telu padha mlaku ing gerdu lan nyambungake anggone padha jagongan.

Adi                  : “Kok do gayeng men, do ngomongke apa to?”

Alvin               : “Ki lo ngomongke tugase bu guru sesuk, kowe arep gawa apa Di?”

Adi                  : “Oh kuwi, aku kan gampang bapakku kan polisi dadi aku isa gawa sempritan.”

Leni                 : “Aha, bapakku kan dokter dadi aku bisa gawa stetoskop. La Vin awakmu sesuk arep gawa apa?” (Mlengok ing Alvin)

Alvin               : “Aku gawa apa ya? Mbuh  bingung, pikir sesuk wae ah! Aku males.”

Leni                 : “Eh Di, aku mau karo Alvin nembe ngomongke Dipa anakke pemulung kae Di, mosok meh gawa sampah ya Di?”

Jebul ing tong sampah ngarep gerdu, Dipa karo Suryo nembe golek sampah  kang bisa didaur ulang.

Adi                  : “Wis wis aja kaya ngunu, kae wonge teka lo.” (Mlinguk ing arag tong sampah ngarep gerdu)

Leni                 : “Endi to?” (mlinguk ugi)

Adi                  : “Dip, Sur rene.” (Ngawe-awe Dipa lan Suryo)

Dipa lan Suryo mandhek anggone ngorek-orek sampah, lan padha pandeng-pandengan.

Dipa                : manthuk-manthuk lan yauri “Iya”

Dipa lan Suryo marani kanca-kancane ing gerdu. Suryo ngomong saka ngisor gerdu.

Suryo               : “Aku gawa sampah, reged ig.” Karo ndudohake sampah sing digawa

Adi                  : “Yawis kowe ning kono wae aku arep omong-omong mbe kowe.”

Leni                 : “Ih, nggilani! Mambu! La kowe?”mlengok ing Alvin lan nutup irunge

Alvin               : “Uweeeukkkkk.” kaya-kaya arep mutah

Bocah telu mau padha ngguyu ngece.

Suryo               : “Heh heh ora kabeh  wong mulung kuwi reged, gumantung karo manungsane dhewe-dhewe.”

Dipa                : “Wis sur, wis ben ora papa.”

Surya               : “Mengko ndhisik Dip, ben bocah-bocah ngerti  nadyan urip sak ubenge sampah  nyatane awakmu lan keluargamu isa sehat bebas saka penyakit.”

Dipa                : “Yawis ben Sur, kan kae wong-wong sugih.”

Suryo               : “Yawis Dip, ayo mulih wae.”

Dipa manthuk-manthuk

Adi, Alvin lan Leni padha nyoraki lan bebarengan ngomong “Huuuuuuuu” lan guyu ngece.

Scene 3

Setting             : Rumah, sore

Tokoh              : Dipa lan Bapak

Dipa lagi lungguh gawe kitiran ing ngarep omah, bapake maran.

Bapak              : “Kowe lagi ngapa nang?”

Dipa                : “Iki lo Pak, lagi gawe kanggo tugase ibu guru sesuk.”

Bapak              : “Tugase apa nang?”

Dipa                : “Dipa diutus gawe crita babagan pagaweyane Bapak lan gawa piranti kang biasane diasta Bapak nalika kerja.”

Bapak              : “Kowe ora isin nyritakake pagaweyane Bapak?”

Dipa meneng karo dingkluk. Banjur, nyawang Bapake.

Dipa                : “Boten Pak.” (Mesem bombong)

Bapak              : “Oh ya pinter-pinter, bapak bangga karo kowe, anakke bapak tenan.” (ngelus-elus sirahe Dipa.

Scene 4

Setting             : Sekolahan, esuk

Tokoh              : Dipa, guru, para murid

Gendera merah putih, bel sekolah. Ing njero kelas, para murid maju siji-siji nyritakake pagaweyane bapake dhewe-dhewe.

Leni                : “Pagaweyane bapakku yaiku dokter  saben esuk bapakku mangkat nganggo seragam putih-putih, bapakku bisa nambani wong lara, panggonane kerja bapakku ing rumah sakit, bapakku gunakake iki saben kerjane.”

Ibu guru lan Para kanca padha keplok.

Adi                  : “Bapakku yen kerja ngagem seragam coklat, senenge nyemprit-nyemprit(nyebul sempritan)

kanca-knca      : ‘Waahhh, bapakmu tukang pakir ya ?”

Adi                  : ‘Hii ya ora ta, ngece nemen bapak kui dudu tukang parkir, bapakku polisi kok. “

Kanca-kanca padha ngguyu Adi.

Ibu guru          : “Paring keplok kangge Adi. Saklajenge Devi ayo maju.”

Devi maju ing ngarep.

Devi                : “Pagaweyane bapakku yaiku DPRD. Saben mangkat kerja nganggo Jas lan sepatu sing kinclong lan resik banget. saben kerja bapakku ngasta iki (nunjukake tablet).”

kancane           : “Loh, DPR kok nggawa tablet?”

Devi                : “Iya ta supaya ora ngantuk kok anggone rapat.”

parakanca        : “Huuuuuuuuuuuuuu!!!!” padha nyoraki Devi.

Ibu Guru         : “Hus hus, mendel ampun ngoten ta ayo padha paring keplok kanggo Devi.

Ibu guru lan Para kanca padha keplok.

Ibu guru          : “Saklajenge Dipa ayo maju.”

Dipa maju ing ngarep, maju gawa kitiran kanthi bingung  meh miwiti ceritane.

Dipa                : “Bapakku... Bapakku... Bapakku..”

Kancane          : “Bapakmu ngapa Dip?”

Dipa                : “Bapakku yen kerja ora ngagem seragam, Saben dina bapakku gawe dalan-dalan resik. Njipuki barang ana ing tempat sampahe wong kang miturute wong liya wis ora ana gunane. .bapakku gaweyane mulung.

Adi                  : “Banjur apa sing kok gawa?sampah?? hahahha”

Dipa                : “Iya,aku gawa sampah merga pirantine kerja bapakku ya sampah. Nanging sampah sing tak gawa bisa migunani.

Guru lan kanca-kanca padha ngadeg lan keplok bareng-bareng.

Guru                : “Iki lo cah, kaya Dipa  isih cilik wis kreatif. Dip, yen awakmu gelem sesuk coba pakaryanmu iki dititipake ing koperasi sekolah ya,sokur bage bisa kemedol.”

Pejaga sekolah nglonceng nandakake yen sekolh wis paripurna.

Para murid salim marang Ibu guru.

 Scene 5

Setting             : Ing kerjaane bapake Dipa

Tokoh              : pemulung liyane, Bapake Dipa, lan Dipa

Dipa                : “Bapaak...” (marani bapake)

Bapake Dipa   : “Eh, Dipa piye Nang?”

Dipa                : “Niki pak unjukane.”(Ngaterake wantah)

Bapake Dipa ngunjuk wedhang saka Dipa

Dipa                : “Pak mau Dipa diaturi buguru, dikengken nitipake barang-barang daur ulang ing koperasi sekolah pak.”

Bapake Dipa   : “Oh ya pinter ditabung ya Le sapa reti usahamu bisa sukses Nang. Bapak bombong banget karo Dipa.”(ngelus-elus sirahe Dipa)

Dipa lan Bapake guyu bareng.

Bapake Dipa   : “Kene-kene nang lungguh kene tak kandhani.” Ngongkon Dipa lungguh ing ndhuwur tumpukan sampah.

Dipa                : “Inggih pak.” Dipa lungguh ing tumpukan sampah ing ngarepe bapake.

Bapake Dipa   : “Dipa dadi anakke bapak, bapak ki bangga banget karo kowe, merga kowe ngerti to gaweyane bapak ning sampah-sampah regede kaya ngene ambune kaya ngene ning kowe ora tau isin, malah kowe bisa gawe barang-barang sampah iki bisa dadi dhuwit, bisa nyenengke gurumu iya to?”

Dipa                : “Inggih pak.”

Bapake Dipa   : “Makane kowe sekolah sing pinter, yen kowe pinter kowe bisa gawe apa-apa. Anakke bapak tenan kowe.” (guyu lan ngelus-ngelus sirahe Dipa)

Scene 6

Setting             : Emper omahe Dipa

Tokoh              : Dipa lan kanca-kancane sekolah

Kanca-kancane Dipa padha njaluk warah carane gawe barang-barang daur ulang. Dipa bayangake nalika dhewekke diece-ece kancane, nanging amerga pikire sing pinter saiki kanca-kancane padha ngajeni dhewekke.

                                                         Cuthel